Μελέτη, ως πότε παλικάρια;

  Η Γνώση είναι δύναμη λένε. Κ ισχύει βασικά. Όσο περισσότερα ξέρει κανείς τόσο πιο δυνατός, αυτόνομος κ σίγουρος για τον εαυτό του κ τις πράξεις του αισθάνεται. Αλλά πως φίλοι μου την αποκτάς όλη αυτή τη γνώση; Σας έχω την απάντηση : Με μελέτη, παρατήρηση κ πράξη.
   Δυστυχώς ή ευτυχώς στο επάγγελμά μας δεν υπάρχει τίποτε άλλο απο γνώση, παρατήρηση κ εμπειρία. Οπότε τη στρουμφίσαμε στρουμφάκια μου. Όλη μας τη ζωή θα τη βγάλουμε μελετώντας. Ναι ναι αυτή η μνήμη/εφιάλτης που έχουμε απο τη βιβλιοθήκη όταν όλοι οι άλλοι φοιτητές ήταν στις παραλίες κ είχαν ξεκινήσει τις καλοκαιρινές τους διακοπές κ εμείς καθόμασταν μέσα στη ζέστη πάνω απο κάποιο τεράστιο βιβλίο κ ρίχναμε κατάρες ποιος μας εσπρωξε την ώρα του μηχανογραφικού να δηλώσουμε την ιατρική ως πρωτη σχολή στη λίστα μας επανέρχεται πολλαπλές φορές παρόλο που πήραμε το πτυχίο μας αξιοπρεπώς.

    Σκέφτομαι τα χρόνια που είμαι ειδικευόμενη, πόσες φορές έχω πει οχι σε προτάσεις για έξοδο ή δραστηριότητες/εκδρομές γιατί απλά πρέπει να μελετήσω. Κ εντάξει εξετάσεις στο πανεπιστήμιο δε θα δώσω, αλλά θα δώσω εξετάσεις μπροστά στους γονείς κ τους μικρούς ασθενείς μου, οπότε δεν μπορώ να τους λέω αρλούμπες.
    Μια απο τις πιο θετικές εξελίξεις βέβαια είναι οτι δε χρειάζεται να μελετώ θέματα κ βιβλία που δε μ'αρέσουν κ δε με ενδιαφέρουν καθόλου (βλέπε ανοσολογία, την οποια βέβαια μελέτησα απο άλλο βιβλίο πριν κανένα 6μηνο κ τη βρήκα αρκετά ενδιαφέρουσα). Φρόντισα κ επέλεξα ειδικότητα που μου αρέσει πολύ, άρα σχεδόν όλα αυτά που μελετώ είναι πολύ ενδιαφεροντα. Αλλα είπαμε η μελέτη μελέτη. Κ το χειρότερο είναι οτι, όσο πιο πολύ μελετά κάποιος τόσο πιο πολύ διαπιστώνει οτι δεν γνωρίζει σχεδόν τίποτε κ πρέπει να μελετήσει ακόμη πιο βαθιά. Άραγε πότε άραγε θα γίνω μια καλή γιατρός; Αφήνω το παραλήρημα κ πάω για μελέτη! :-)

Σ'αγαπάμε ήλιε!

    Λοιπόν έπρεπε να ζήσω στη Βόρεια Ευρώπη μερικά χρόνια για να καταλάβω πόσο σημαντικός είναι ο ήλιος για την ανθρώπινη ζωή. Κ δε μιλώ για την παραγωγή βιταμίνης D για την οποία χρειάζεται έκθεση στον ήλιο.
      Εδώ στη Σουηδία πολλοί νομίζουν ότι έχει 6μήνες μόνο νύχτα κ 6 μήνες μόνο μέρα -απορώ τη σήμερον ημέρα, που κάποιος μελετά, έχει προσβαση στο ιντερνετ ή εστω κ σε κάποια εγκυκλοπαίδεια πως μπορεί να ισχύει ακόμη αυτή η αντίληψη. Παρόλο που υπάρχει φως ακόμη κ τις κρύες κ σκοτεινές νύχτες του χειμώνα - έστω κ για λίγες ώρες- σίγουρα δεν υπάρχει ήλιος. Πριν να μετακομίσω απο την Ελλάδα, δεν είχα σκεφτεί πότε τη διαφορά του "Έχει μέρα "  κ του "Εχει ήλιο". Κ ναι κυρίες κ κύριοι μπορεί να περάσουν αρκετοί μήνες σ'αυτή τη χώρα που να μην εχει ήλιο. Να έχει μέρα κ να νομίζεις οτι το σπίτι σου βρίσκεται δίπλα απο ενα τεράστιο εργοστάσιο που βγάζει γκρίζο καπνό. Πόσο καταθλιπτικό τοπίο.
Γι'αυτό λοιπόν κ όταν ο αγαπημένος ήλιος αποφασίζει πλέον να βγει τότε γίνεται γιορτή. Βλέπεις οτι όλος ο κόσμος θέλει να βγει έξω, να περπατήσει, να καθήσει να φαει κ να πιει στον ήλιο (παρόλο που μπορεί να κάνει ψοφόκρυο). Να πάει στο πάρκο, εστω να καθήσει στο μπαλκόνι του κ να ρουφήξει όλο αυτόν τον ήλιο που υπάρχει. Όταν εχει ηλιο είναι όλοι σε καλύτερη διάθεση, μιλούν περισσότερο, γελούν περισσοτερο,έχουν διάθεση να μιλήσουν κ με τον άγνωστο που περιμένει απο μπροστά τους στη σειρά για να πάρει καφέ. Μοναδική αίσθηση! Κ όλα αυτά τα κάνει ένας κ μόνο ήλιος.
Σ'αγαπάμε ήλιε!Να μείνεις εδώ τουλάχιστον για τους επόμενους 5μήνες!!!!!!!!

Μιλώ στον τοίχο

         Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί όταν μιλώ σε κάποιον "Ακούει ο συνομιλητής μου αυτά που του λέω ή απλά περιμένει να βάλω τελεία για να πει τα δικά του;"  Το έχετε αισθανθεί κ εσείς αυτό; Οτι απλά δηλ σας κοιτά αλλά δε σας βλέπει κ φυσικά δεν ακούει αυτά που λέτε, αλλά απλά περιμένει να πει τη δική του εμπειρία, σκέψη κλπ κλπ;

       Εμένα πάντως μου έχει συμβεί πολλές φορές. Ή αυτά που λέω είναι εντελώς εκτός ενδιαφέροντος ή οι ορισμένοι άνθρωποι έχουν μειωμένη ικανότητα να ακούν το συνομιλητή τους. Ή απλά πιστεύουν ότι αυτό που έχουν οι ίδιοι να πουν είναι πολύ πιο ενδιαφέρον κ είναι εντελώς συγκεντρωμένοι πως θα παρουσιάσουν τη δική τους ιστορία, οπότε δεν έχουν χρόνο να ακούσουν τον άλλο. 

      Εντάξει το παραδέχομαι οτι κ εγώ το κάνω αυτό μερικές φορές, αλλά θέλω να πιστεύω οτι σχεδόν πάντα προσπαθώ να παρακολουθώ τι λέει ο συνομιλητής μου. Αλλά πολλές φορές βλέπω με τη φαντασία μου να κάνω "knock knock" στο κεφάλι του συνομιλητή μου κ να του λέω "Ακούς αυτό που σου λέω τώρα? Γιατί αλλιώς δεν έχω κανένα λόγο να βρίσκομαι εδώ απέναντί σου κ να χάνω το χρόνο κ το σάλιο μου". Στην πραγματικότητα δεν το έχω κάνει ποτέ, αλλά πολύ θα ήθελα να το κάνω αυτό κάποια φορά. Αυτό που κάνω όμως οτι αποφεύγω να μιλώ με αυτά τα άτομα μετά που έχω διαπιστώσει οτι συμπεριφέρονται έτσι. Γιατί απλά δεν έχει νόημα.