Κυριακή απόγευμα

Πολλοί περνούν μια μικρή κατάθλιψη τις Κυριακές το απόγευμα. Ο λόγος; Γιατί μια καινούρια βδομάδα ξεκινά κ 5 ή κ 6 εργάσιμες μέρες ξεκινούν σε λίγες ώρες. Εγώ πότε δεν ένοιωθα κατάθλιψη γι'αυτόν τον λόγο. Αντιθέτως συνήθως περιμένω πως κ πως να πάω στη δουλειά κάθε Δευτέρα γιατί πολλές φορές σκέφτομαι μέσα στο ΣΚ δουλειές που δεν έχω κάνει κ θέλω να επιστρέψω στη δουλειά γιατί μ'αρέσει!

Μπορώ όμως να περάσω μια μικρή κατάθλιψη αν διαπιστώσω οτι το ΣΚ πέρασε χωρίς να κάνω κάτι είτε γιατί σε μεγάλο βαθμό κοιμόμουν είτε γιατί δούλευα κ κάποια απο τις μέρες ή τις νύχτες του ΣΚ κ δεν πρόλαβα να χωρέσω κάτι στο υπόλοιπο του ΣΚ.
Πάντως απο τα τελευταία 2-3 σαββατοκύριακα είμαι πολύ ευχαριστημένη, βγήκα τόσο όσο έπρεπε έξω, οι απαραίτητες δουλειές του σπιτιού έγιναν κ το απαραίτητο μαγείρεμα για το ταπεράκι της Δευτέρας-Τρίτης έτοιμο στην κουζίνα. Θα μπορούσα να είχα μελετήσει λίγο παραπάνω αλλά δεν πειράζει. Τη μελέτη την αφήνω για τα βροχερά κ συννεφιασμένα απογεύματα μέσα στη βδομάδα.
Καλή βδομάδα σε όλους σας λοιπόν!Φιλιά στα μαγουλάκια!

Καλό Πάσχα!

   Ήρθε η ώρα λοιπόν που παίρνω κ εγώ τη βαλιτσούλα μου κ κατηφορίζω στα θερμότερα κλίματα (λέμε τώρα) να σουβλίσω τον πασχαλιάτικο οβελία. Καλή Ανάσταση σε όλους κ σας εύχομαι να περάσετε το Πάσχα με τους αγαπημένους σας! Χρόνια πολλά σε όλους!

Η Θεσσαλονίκη της καρδιάς μου

     Κάθε φορά που πλησιάζει ο καιρός που θα ταξιδέψω στην αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη σκέφτομαι ποια μέρη μου έχουν λείψει κ τι δε θα ήθελα να μη προλάβω να επισκεφτώ (διπλή άρνηση άρα κατάφαση :-D ). Κ παρόλο που η πόλη συνέχεια αλλάζει κ μεταμορφώνεται, υπάρχουν ακόμη μερικά μέρη που μου θυμίζουν τη φοιτητική μου ζωή αλλά κ την τουριστική μου μετέπειτα ζωή. Να λοιπόν μερικά από τα αγαπημένα μου!
      Πρώτα πρώτα βάζω το αθάνατο καφενείο της Πρίγκιπος! Θες για το ρακόμελό του, θες για τον ελληνικό καφέ με το λουκουμάκι του, θέλεις για το περιβάλλον που σε μεταφέρει στη δεκαετία του 60, θέλεις γιατί ειναι για όλες τις ώρες κ για όλα τα γούστα, θέλεις που είναι στη μέση της πόλης κ σου δίνει την εντύπωση οτι ειναι στην εξοχή; Μάλλον όλα αυτά μαζί! Το μόνο αρνητικό που του βρίσκω είναι οτι αν μείνεις για παραπάνω απο μια ώρα μέσα, φεύγεις κ όλο το είναι σου μυρίζει καπνό.
       Πείτε με καπιταλόσκυλο μ'αρέσει ο Όμιλος. Παρόλο που έχει το χειρότερο σέρβις των βαλκανίων, έχει μια θέα λες κ βρίσκεσαι στη μέση του Θερμαϊκού. Κ καλοκαιράκι ακόμη καλύτερα, νοιώθεις σαν να είσαι στη Χαλκιδική αν κ στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
       Ρέμβη, το παλιό το κλασσικό κ μόνιμα εξελισσόμενο. Μ'αρέσει η μουσική, μ'αρέσει ο κόσμος που δεν είναι δήθεν, μ'αρέσει η θέα, μ'αρέσει ακόμη κ οτι βρίσκεται σε αδιέξοδο κ πρέπει να σταματήσεις εκεί :-) τι να λέμε τώρα, αγάπες είναι αυτές!
       Ο Κέδρινος λόφος. Την τελευταία φορά που επιχείρησα να πάω ήταν κλειστός κ ελπίζω να ήταν μόνο τυχαίο, γιατί τέτοια θέα πιάτο ΔΕΝ υπάρχει πουθενά!Αγαπώ!
       Το On the road. Γιατί όταν όλη η παραλία έχει αλλάξει πενήντα φορές όνομα, αυτό μένει εκεί όρθιο κ πάντα υπέροχο, με καλή μουσική κ ατμόσφαιρα πλοίου!
       Προσπαθώ ακόμη να χωνέψω αν κ έχουν περάσει αρκετά χρόνια, πως ειναι δυνατόν να έκλεισε το Cardhu στην Παλαιών Πατρών Γερμανού. Ράγισε η καρδιά μου όταν είδα οτι είχε κατεβάσει ρολά.
      Το Kitchen Bar κυρίως το καλοκαιράκι!Το εξωτερικό του ακριβώς δίπλα στην προβλήτα, κ μουσική lounge που αγαπώ. Κ που άλλος στην παρέα μπορεί να φάει κ άλλος να πιει! Τα τελευταία χρόνια βεβαια προτιμώ την προβλήτα δίπλα στο kitchen bar, με μπυρίτσα κουτάκι απο το περίπτερο, πασατέμπο, μουσική απο τα γύρω μαγαζιά κ ατελείωτη κουβεντούλα με θέα κ αέρα στο Θερμαϊκό!
      Αλλά ναι  έχω κ νέα αγαπημένα, οι καλοί μου φίλοι φροντίζουν να μου μαθαίνουν νέα αστεράκια οταν κατεβαίνω στην πόλη μου. 
      The fragile ή πιο γνωστο Στην Ταράτσα. Μην περιμένετε να δειτε θέα, καθώς οι τριγύρω πολυκατοικίες είναι ψηλότερες, αλλα η μουσική είναι τέλεια, το περιβάλλον μινημαλιστικό κ μπορούμε να πάμε ακόμη κ με την πλαστική παντόφλα απο τη θάλασσα χωρίς να φάμε πόρτα :-).
      Καντίνα Τροπικάνα. Τι να πω μ'αρέσει το όνομα, μ'αρέσει που είναι λίγο λουναπαρκ, κ που μπορείς να πιεις ήσυχα το ποτό σου χωρίς να προσπαθείς να αποδείξεις οτι είσαι κάποιος.
     Την τελευταία φορά με πήγαν τα αγαπημένα μου παιδάκια σε μια σοκολατερί απέναντι απο το Μπιτ Μπαζάρ, με ένα ποδηλατάκι απ'εξω, κ υπέροχη διακόσμηση μέσα, πως να το λένε άραγε?Ποτέ δεν ήμουν καλή με τα ονόματα, αλλα τη ζεστή του σοκολάτα κ το κρουασάν δεν πρόκειται να το ξεχάσω :-)
  Αυτά προς το παρόν μπορώ να σκεφτώ!Έχετε κάποια άλλη πρόταση ή κάποιο δικό σας αγαπημένο?

ΥΓ. Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε!

Στη μέση πάντα καλύτερα ;-)

   Τον τελευταίο καιρό εφαρμόζω την τακτική "γνωρίζω τη χώρα που ζω". Μπορεί στην Ελλάδα να έχω "καιρό" να πάω -και τρεις μήνες ίσως- αλλά δε θα μπορούσα να μείνω κ ριζωμένη στο Örebro. Εντάξει τα ταξιδάκια Στοκχόλμη κ Γκετεμποργκ δεν τα βάζω στη λίστα γιατί έχω πάει πολλές φορές κ είναι σαν να λέω θα πάω σε μια μεγάλη πόλη για ψώνια. Θα ήθελα να σας γράψω όμως για 2 ταξίδια που έκανα στη βόρεια κ νότια Σουηδία τον τελευταίο ενάμιση μήνα. 
Το τριήμερο του καρναβαλιού ή της καθαράς Δευτέρας, έχω ξεχάσει κιόλας πώς το λένε, πολλοί Έλληνες ήθελαν να πάνε στην Ελλάδα να καρναβαλιστούν, εγώ η αλήθεια ειναι οτι άν πήγαινα κάπου για καρναβάλι να πήγαινα στην Κολωνία γιατί εκεί πραγματικά ξέρουν να γιορτάζουν (Κυριάκο σ'ευχαριστώ που με μύησες :-D ). Ανταυτού  όμως πήρα τα βουνά κ τα κρύα κ είπαμε εφόσον θα είχε καινούριο φεγγάρι να πάμε με μια παρέα ψηλά στη βόρεια Σουηδία κ να προσπαθήσουμε να δούμε το βόρειο σέλας κ να ζήσουμε τις εμπειρίες που πολλοί κατα καιρούς μας έχουν περιγράψει!Κ ναι λοιπόν πήγαμε 8 έλληνες στην Κίρουνα!! Για να καταλάβετε αποστάσεις η Κίρουνα ειναι 1.40' απο το αεροδρόμιο της Στοκχολμης ( την αντίστοιχη ώρα περίπου κάνει το αεροπλάνο για Φρανκφούρτη). Κ φτάνουμε λοιπόν κ επιτέλους αντικρίσαμε χιόνι- γιατί στην κεντρονότια Σουηδία που μένουμε χιονι φέτος γιοκ, ούτε τα χριστούγεννα δεν μπορέσαμε να χαρούμε καλά καλά- πολύ χίονι!!!! Ευτυχώς οι θερμοκρασίες ήταν πολύ ζεστές μεταξύ -13 κ +2 αλλιώς δε θα μπορούσαμε να την παλέψουμε τόσες ώρες έξω. 
Αρχικά είπαμε να προσπαθήσουμε να δούμε το Βόρειο Σέλας. Ταξιδέψαμε γύρω στα 70χμ με το αυτοκίνητο για να πάμε σε ένα μέρος δίπλα σε μια λίμνη σε ενα βουνο κ ενα δάσος οπου μας είπαν οτι ειναι το μέρος οπου μπορεί να φανεί καλύτερα το βόρειο σέλας κ πραγματικά ήμασταν τυχεροι κ το απολαύσαμε επι τουλάχιστον 2 ώρες. Βέβαια πως αντέξαμε για τουλάχιστον 2 ώρες στους τουλάχιστον -10 κ μέσα στη νύχτα κ τα χιόνια ένας θεός ξέρει. Λέω να μην αρχίσω να σας εξιστορώ πόσα πράγματα φορούσα γιατί νομίζω θα χτυπήσει κόκκινο στον αριθμό γραμμάτων :-). 

Την επόμενη μέρα αποφασίσαμε να κατεβούμε για ξενάγηση στο μεταλλείο της Κίρουνα που βγάζει τεράστιες ποσότητες σιδήρου κ είναι η μεγαλύτερη κ πιο κερδοφόρα κρατική επιχείρηση. Σ'αυτή την περίπτωση θα προτιμούσα βέβαια να μην ήμουν περίεργη. Όχι γιατί δεν ήταν ενδιαφέρουσα η ξενάγηση, αλλά γιατί κατεβήκαμε μέσα στο μεταλλείο στα 530μέτρα κάτω απο τη γη, μέσω ενος τούνελ κ δεν ήταν καθόλου διασκεδαστικό μπορώ να πω.  Μετά πήγαμε στο icehotel μια μαγεία δίπλα σε μια παγωμένη λίμνη, κ άμα θέλετε πιστέψτε το, ολο το ξενοδοχείο ειναι φτιαγμένο απο χιόνι/πάγο.Εντυπωσιακό-τατο μπορώ να πω κ πολύ θα ήθελα να μείνω εκεί!!

Στη συνέχεια ενα βράδυ πήγαμε για σπα κ εκτός απο σάουνα ήμασταν κ σε μια εξωτερική πισίνα οπου αγναντεύαμε τα χιονισμένα βουνά τριγύρω κ μπορούσαμε να απλώσουμε το χεράκι μας κ να πιάσουμε κ χιονάκι που υπήρχε γύρω απο την πισίνα- ενας τρελός απο την παρέα κυλίστηκε κ στο χιόνι για λίγα δευτερόλεπτα. Ενα βράδυ πηγαμε για ενα τουρ με κάποιους Σάμι (αυτούς που εμείς ονομάζουμε εσκιμώους δηλ κ μας εσερναν με κάτι ελκηθρα , ταϊζαμε κάτι ταράνδους κ την τελευταία μέρα κάναμε βόλτα με σκούτερ του πάγου, οπου πηγαίναμε πάνω στους παγωμένους ποταμούς κ καναμε κάτι διαδρομές μέσα απο χιονισμένα δάση, πολύ εντυπωσιακό. Γενικά το όλο ταξίδι ήταν πολύ "εξωτικό" κ ομολογώ οτι ήταν ετσι όπως φανταζόμουν τη Σουηδία πριν να μετακομίσω εδώ. Εχω επίσης να πω, το πόσο καλόκαρδοι, ανοιχτοί κ χαμογελαστοί ήταν οι άνθρωποι εκεί πάνω!

Σας υποσχέθηκα ομως οτι το πόστ θα έχει κ νότο!! Μόλις επέστρεψα απο το σύντομο ταξίδι μου στο Malmö που ειναι η νοτιότερη κ η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Σουηδίας, γιατί ειχα πάει σε ενα συνέδριο. Μπορώ να πω οτι η πόλη αλλά κ όλος ο νομός του Skåne είναι έρωτας με την πρώτη ματιά. Δεν είναι η πόλη καθεαυτή - αν κ το κέντρο της πόλης ειναι μεσαιωνικό κ πανέμορφο- αλλα είναι ο αέρας της. Ο αέρας της κεντροευρωπαϊκής πόλης, με ανάμειξη απο πολλές κουλτούρες, με κόσμο πολύ ευδιάθετο, με ορεξη να μιλήσει ακόμη κ σε αγνώστους, τον κόσμο να κάθεται πεισματικά σε τραπεζάκια εξω στο πεζοδρόμιο παρόλο που μπορεί να κάνει ψοφόκρυο (εντάξει εχουν κ σόμπες μανιτάρια αλλά πουθενά αλλού στη Σουηδία δε συμβαίνει αυτό), με πολλούς φοιτητές κ μια πόλη που σφύζει από ζωή κ πράσινο. Κ ειναι κ μόλις λίγα λεπτά με το τρένο απο την Κοπεγχάγη. Το αποφάσισα το αγαπώ το Malmö :-D 
Αλλά για να σας επαναφέρω κ λίγο στη δική μου πραγματικότητα, καλός ο βορράς καλός κ ο νότος αλλά στη μέση πάντα καλύτερα! :-D 

Μελέτη, ως πότε παλικάρια;

  Η Γνώση είναι δύναμη λένε. Κ ισχύει βασικά. Όσο περισσότερα ξέρει κανείς τόσο πιο δυνατός, αυτόνομος κ σίγουρος για τον εαυτό του κ τις πράξεις του αισθάνεται. Αλλά πως φίλοι μου την αποκτάς όλη αυτή τη γνώση; Σας έχω την απάντηση : Με μελέτη, παρατήρηση κ πράξη.
   Δυστυχώς ή ευτυχώς στο επάγγελμά μας δεν υπάρχει τίποτε άλλο απο γνώση, παρατήρηση κ εμπειρία. Οπότε τη στρουμφίσαμε στρουμφάκια μου. Όλη μας τη ζωή θα τη βγάλουμε μελετώντας. Ναι ναι αυτή η μνήμη/εφιάλτης που έχουμε απο τη βιβλιοθήκη όταν όλοι οι άλλοι φοιτητές ήταν στις παραλίες κ είχαν ξεκινήσει τις καλοκαιρινές τους διακοπές κ εμείς καθόμασταν μέσα στη ζέστη πάνω απο κάποιο τεράστιο βιβλίο κ ρίχναμε κατάρες ποιος μας εσπρωξε την ώρα του μηχανογραφικού να δηλώσουμε την ιατρική ως πρωτη σχολή στη λίστα μας επανέρχεται πολλαπλές φορές παρόλο που πήραμε το πτυχίο μας αξιοπρεπώς.

    Σκέφτομαι τα χρόνια που είμαι ειδικευόμενη, πόσες φορές έχω πει οχι σε προτάσεις για έξοδο ή δραστηριότητες/εκδρομές γιατί απλά πρέπει να μελετήσω. Κ εντάξει εξετάσεις στο πανεπιστήμιο δε θα δώσω, αλλά θα δώσω εξετάσεις μπροστά στους γονείς κ τους μικρούς ασθενείς μου, οπότε δεν μπορώ να τους λέω αρλούμπες.
    Μια απο τις πιο θετικές εξελίξεις βέβαια είναι οτι δε χρειάζεται να μελετώ θέματα κ βιβλία που δε μ'αρέσουν κ δε με ενδιαφέρουν καθόλου (βλέπε ανοσολογία, την οποια βέβαια μελέτησα απο άλλο βιβλίο πριν κανένα 6μηνο κ τη βρήκα αρκετά ενδιαφέρουσα). Φρόντισα κ επέλεξα ειδικότητα που μου αρέσει πολύ, άρα σχεδόν όλα αυτά που μελετώ είναι πολύ ενδιαφεροντα. Αλλα είπαμε η μελέτη μελέτη. Κ το χειρότερο είναι οτι, όσο πιο πολύ μελετά κάποιος τόσο πιο πολύ διαπιστώνει οτι δεν γνωρίζει σχεδόν τίποτε κ πρέπει να μελετήσει ακόμη πιο βαθιά. Άραγε πότε άραγε θα γίνω μια καλή γιατρός; Αφήνω το παραλήρημα κ πάω για μελέτη! :-)

Σ'αγαπάμε ήλιε!

    Λοιπόν έπρεπε να ζήσω στη Βόρεια Ευρώπη μερικά χρόνια για να καταλάβω πόσο σημαντικός είναι ο ήλιος για την ανθρώπινη ζωή. Κ δε μιλώ για την παραγωγή βιταμίνης D για την οποία χρειάζεται έκθεση στον ήλιο.
      Εδώ στη Σουηδία πολλοί νομίζουν ότι έχει 6μήνες μόνο νύχτα κ 6 μήνες μόνο μέρα -απορώ τη σήμερον ημέρα, που κάποιος μελετά, έχει προσβαση στο ιντερνετ ή εστω κ σε κάποια εγκυκλοπαίδεια πως μπορεί να ισχύει ακόμη αυτή η αντίληψη. Παρόλο που υπάρχει φως ακόμη κ τις κρύες κ σκοτεινές νύχτες του χειμώνα - έστω κ για λίγες ώρες- σίγουρα δεν υπάρχει ήλιος. Πριν να μετακομίσω απο την Ελλάδα, δεν είχα σκεφτεί πότε τη διαφορά του "Έχει μέρα "  κ του "Εχει ήλιο". Κ ναι κυρίες κ κύριοι μπορεί να περάσουν αρκετοί μήνες σ'αυτή τη χώρα που να μην εχει ήλιο. Να έχει μέρα κ να νομίζεις οτι το σπίτι σου βρίσκεται δίπλα απο ενα τεράστιο εργοστάσιο που βγάζει γκρίζο καπνό. Πόσο καταθλιπτικό τοπίο.
Γι'αυτό λοιπόν κ όταν ο αγαπημένος ήλιος αποφασίζει πλέον να βγει τότε γίνεται γιορτή. Βλέπεις οτι όλος ο κόσμος θέλει να βγει έξω, να περπατήσει, να καθήσει να φαει κ να πιει στον ήλιο (παρόλο που μπορεί να κάνει ψοφόκρυο). Να πάει στο πάρκο, εστω να καθήσει στο μπαλκόνι του κ να ρουφήξει όλο αυτόν τον ήλιο που υπάρχει. Όταν εχει ηλιο είναι όλοι σε καλύτερη διάθεση, μιλούν περισσότερο, γελούν περισσοτερο,έχουν διάθεση να μιλήσουν κ με τον άγνωστο που περιμένει απο μπροστά τους στη σειρά για να πάρει καφέ. Μοναδική αίσθηση! Κ όλα αυτά τα κάνει ένας κ μόνο ήλιος.
Σ'αγαπάμε ήλιε!Να μείνεις εδώ τουλάχιστον για τους επόμενους 5μήνες!!!!!!!!

Μιλώ στον τοίχο

         Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί όταν μιλώ σε κάποιον "Ακούει ο συνομιλητής μου αυτά που του λέω ή απλά περιμένει να βάλω τελεία για να πει τα δικά του;"  Το έχετε αισθανθεί κ εσείς αυτό; Οτι απλά δηλ σας κοιτά αλλά δε σας βλέπει κ φυσικά δεν ακούει αυτά που λέτε, αλλά απλά περιμένει να πει τη δική του εμπειρία, σκέψη κλπ κλπ;

       Εμένα πάντως μου έχει συμβεί πολλές φορές. Ή αυτά που λέω είναι εντελώς εκτός ενδιαφέροντος ή οι ορισμένοι άνθρωποι έχουν μειωμένη ικανότητα να ακούν το συνομιλητή τους. Ή απλά πιστεύουν ότι αυτό που έχουν οι ίδιοι να πουν είναι πολύ πιο ενδιαφέρον κ είναι εντελώς συγκεντρωμένοι πως θα παρουσιάσουν τη δική τους ιστορία, οπότε δεν έχουν χρόνο να ακούσουν τον άλλο. 

      Εντάξει το παραδέχομαι οτι κ εγώ το κάνω αυτό μερικές φορές, αλλά θέλω να πιστεύω οτι σχεδόν πάντα προσπαθώ να παρακολουθώ τι λέει ο συνομιλητής μου. Αλλά πολλές φορές βλέπω με τη φαντασία μου να κάνω "knock knock" στο κεφάλι του συνομιλητή μου κ να του λέω "Ακούς αυτό που σου λέω τώρα? Γιατί αλλιώς δεν έχω κανένα λόγο να βρίσκομαι εδώ απέναντί σου κ να χάνω το χρόνο κ το σάλιο μου". Στην πραγματικότητα δεν το έχω κάνει ποτέ, αλλά πολύ θα ήθελα να το κάνω αυτό κάποια φορά. Αυτό που κάνω όμως οτι αποφεύγω να μιλώ με αυτά τα άτομα μετά που έχω διαπιστώσει οτι συμπεριφέρονται έτσι. Γιατί απλά δεν έχει νόημα.