Πως επιλέγουμε τη μουσική που ακούμε;

Τον τελευταίο καιρό - τα τελευταία χρόνια δηλαδή- έχει πέσει πολλές φορές στο τραπέζι των συζητήσεων η ερώτηση με ποιο τρόπο επιλέγουμε τη μουσική που ακούμε, κ τι μας οδηγεί σε ορισμένα είδη μουσικής, καθώς κ το τι μας οδηγεί να αποκλείουμε κάποια άλλα. Είναι συνήθης ο διαπληκτισμός μεταξύ των υποστηρικτών των λαϊκών, των ελαφρολαϊκών κ ποπ, των "εντέχνων", των κλασσικών, των παραδοσιακών, των ροκ, των μέταλ, των ελέκτρο τραγουδιών. Οι μεν κατηγορούν τους δε, αφορισμοί, ανταλλαγή "φιλοφρονήσεων" κ χιλιάδες λίτρα μελάνης. Κ όλα αυτά με ποιο σκοπό; Μήπως υπάρχει αντικειμενική άποψη το πιο είδος μουσικής είναι το καλύτερο; Αλλά επιστρέφω κ πάλι στο αρχικό ερώτημα, τι μας κάνει να επιλέγουμε ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής κ να διαλέγουμε στρατόπεδο;
Κάποιοι λένε ότι εξαρτάται απο τα ακούσματα που έχει κάποιος ως παιδί στο σπίτι. Αν ο πατέρας ακούει Καζατζίδη κ Στράτο Διονυσίου, μάλλον έχεις πάρει το δρόμο των γαρυφάλλων που θα σε βγάλει στην κοντινότερη πίστα μπουζουκιών. Αν η μητέρα ακούει Πασχάλη κ Ελπίδα τότε έχεις μεγάλες πιθανότητες να καταλήξεις σε συναυλία της Βανδη κ του Χατζηγιάννη.Στο τσακίρ κέφι μπορεί να δεις κ κανένα videoclip της Lady Gaga. Αν εχεις την τύχη να έχεις μεγάλύτερα αδέρφια (μπόνους αν υπάρχει γρήγορη σύνδεση ιντερνετ στο σπίτι), μπορεί να φτάσει στα αυτιά σου κ κάτι πιο ψαγμένο κ περίεργο, για το οποίο μετά σίγουρα θα καυχιέσαι στην υπόλοιπη παρέα, γιατί είσαι υπεργαμάτο που το κατέβασες κ που έχεις ξεφύγει απο την playlist που μας πλασσαρουν οι ραδιοφωνικοί σταθμοί.
Το σίγουρο είναι ότι όλοι ανεξαιρετως θα περάσουμε απο μια φάση κάπου στο γυμνάσιο που θα ακούμε Λιωμένο Παγωτό κ Βασιλειά της σκόνης απο Ξύλινα Σπαθιά, καθώς κ τα "αξέχαστα" τραγούδια απο τις χρυσές (κ πλατινενιες) εποχές των Πυξ Παξ.
Το παράξενο είναι οτι ορισμένοι ρίχνουν μαύρη πέτρα στην ελληνική μουσική κ στρέφονται μόνο στη διεθνή σκηνή με την δικαιολογία οτι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ταλαντούχοι μουσικοί (?!?!).
Το δικό μου συμπέρασμα; Όλα τα είδη μουσικής έχουν θέση ανάλογα με την ώρα της ημέρας κ τη διάθεση. Κανείς δεν μπορεί να αποκλήσει οτι μπορεί να του αρέσει ένα αξιόλογο τραγουδι, ερμηνευμένο απο έναν αξιόλογο τραγουδιστη ακόμη κ αν το είδος μουσικής στο οποιο ανήκει το τραγούδι, δεν είναι κ απο τα αγαπημένα του. Βέβαια οι θυσαυροί είναι κρυμμένοι κάτω απο πολλά σκουπίδια, αλλά ποιος μπορεί να κρίνει ποιος είναι ο θυσαυρός κ ποιο το σκουπίδι;
Τα πάντα σ' αυτή τη ζωή είναι θέμα γούστου.