Θερινό ηλιοστάσιο στη Σουηδία

Θερινό ηλιοστάσιο ή αλλιώς η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου -στα σουηδικά midsommar- στις 21 Ιουνίου!
Μπορεί να κόντεψα να το ξεχάσω χθες, αλλά όταν πήγα να κοιμηθώ μου το θύμισε το φως που έμπαινε απο τις περσίδες!Κοιτάω το ρολόι στον τοίχο 23.30, κοιτάζω έξω απο το παράθυρο, μέρα ακόμη!Ξυπνώ το πρωί απο τον ήλιο κ σκέφτομαι μέσα στον ύπνο μου "ωχ, πάλι άργησες στη δουλειά". Κοιτώ το μαγικό ρολόι κ πάλι, κ δείχνει 03.00. Θα τρελαθώ σε αυτή τη χώρα!!!
Η ζωή στη Σουηδία αυτήν την εποχή είναι μαγεία!Αργεί να νυχτώσει, ξημερώνει πολύ νωρίς κ αισθάνεσαι οτι υπάρχει άπλετος χρόνος για να κάνεις πράγματα!Μονο για ύπνο δεν υπάρχει χρόνος. Αν σκεφτεί κανείς μάλιστα οτι η λέξη πατζούρια δεν υπάρχει στο σουηδικό λεξιλόγιο μπορείτε να καταλάβετε τι μαρτύριο είναι για κάποιους να κοιμηθούν.
Με το που αρχίζει να μεγαλώνει η μέρα αρχίζουν κ οι Σουηδοί να ξυπνούν απο το λήθαργο κ να γίνονται πιο χαμογελαστοί κ ευδιάθετοι. Τα πάρκα γεμίζουν απο κόσμο που κάνει ηλιοθεραπεία μέχρι αργά το απόγευμα. Φτάνουν να έχουν ως αργία το θερινό ηλιοστάσιο για να μπορούν να γιορτάσουν στις εξοχές κ να χαρούν τον ήλιο. Κ εφόσον η θερμοκρασία δύσκολα ανεβαίνει πάνω απο τους 25 βαθμούς Κελσίου κανείς δεν αισθάνεται να λιώνει ώστε να ψάξει τη συντροφιά του κλιματιστικού.
Τελικά κάτι τέτοιες μέρες χαίρομαι πραγματικά που ζω στη Σουηδία!Happy midsommar!

Αναβλητικότητα

Βρήκα επιτέλους μία λέξη που με χαρακτηρίζει!Αναβλητικότητα ή αλλιώς Procrastination που συνηθίζει να λέει μια φίλη!!Μου πήρε τουλάχιστον 6μήνες μέχρι να "ετοιμάσω" το blog μου κ απο ότι βλέπετε δεν έχω κάνει κ καμιά σούπερδουλειά!Είναι απλά η φωνούλα που φωνάζει από μέσα μου, "Ασ το για αύριο, θα είσαι πιο ξεκούραστη κ θα κάνεις καλύτερη δουλειά". Ψέματα!Απλά είναι ωραίο να αναβάλεις κ μάλιστα δίνοντας στον εαυτό σου μια καλή δικαιολογία για να μην υπάρχει κ ίχνος τύψεων!
Κ να φανταστείτε οτι έχω μεγαλώσει με τη φωνή του πατέρα μου να μου λέει "Αύριο ίσον ποτέ". Τι να φταίει άραγε; Να το ρίξω κ αυτό στο ζωδιό μου; :-)

Το θετικό στην περίπτωσή μου είναι οτι έχω οικογένεια κ καλούς φίλους που όταν βλέπουν οτι κάτι αργοπορεί, ή μάλλον καλύτερα έχει μπει στο ράφι, αρχίζουν τις υπενθυμίσεις, τις σπόντες στα blogs τους, τα τηλεφωνα κλπ κλπ οπότε κ αρχίζει να με πιάνει πονοκέφαλος κ τύψεις! Στο τέλος όμως όλα πραγματοποιούνται έτσι δεν είναι;

Ένα ευχαριστώ σε όλους λοιπόν, κ βέβαια special thanks στο Δήμο γιατί κατάφερε να με κάνει να ξεπεράσω την αναβλητικότητά μου κ να δημιουργήσω αυτο το blog!To blog μου!!!