Βρήκα επιτέλους μία λέξη που με χαρακτηρίζει!Αναβλητικότητα ή αλλιώς Procrastination που συνηθίζει να λέει μια φίλη!!Μου πήρε τουλάχιστον 6μήνες μέχρι να "ετοιμάσω" το blog μου κ απο ότι βλέπετε δεν έχω κάνει κ καμιά σούπερδουλειά!Είναι απλά η φωνούλα που φωνάζει από μέσα μου, "Ασ το για αύριο, θα είσαι πιο ξεκούραστη κ θα κάνεις καλύτερη δουλειά". Ψέματα!Απλά είναι ωραίο να αναβάλεις κ μάλιστα δίνοντας στον εαυτό σου μια καλή δικαιολογία για να μην υπάρχει κ ίχνος τύψεων!
Κ να φανταστείτε οτι έχω μεγαλώσει με τη φωνή του πατέρα μου να μου λέει "Αύριο ίσον ποτέ". Τι να φταίει άραγε; Να το ρίξω κ αυτό στο ζωδιό μου; :-)
Κ να φανταστείτε οτι έχω μεγαλώσει με τη φωνή του πατέρα μου να μου λέει "Αύριο ίσον ποτέ". Τι να φταίει άραγε; Να το ρίξω κ αυτό στο ζωδιό μου; :-)
Το θετικό στην περίπτωσή μου είναι οτι έχω οικογένεια κ καλούς φίλους που όταν βλέπουν οτι κάτι αργοπορεί, ή μάλλον καλύτερα έχει μπει στο ράφι, αρχίζουν τις υπενθυμίσεις, τις σπόντες στα blogs τους, τα τηλεφωνα κλπ κλπ οπότε κ αρχίζει να με πιάνει πονοκέφαλος κ τύψεις! Στο τέλος όμως όλα πραγματοποιούνται έτσι δεν είναι;
Ένα ευχαριστώ σε όλους λοιπόν, κ βέβαια special thanks στο Δήμο γιατί κατάφερε να με κάνει να ξεπεράσω την αναβλητικότητά μου κ να δημιουργήσω αυτο το blog!To blog μου!!!
