Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

Η Θεσσαλονίκη της καρδιάς μου

     Κάθε φορά που πλησιάζει ο καιρός που θα ταξιδέψω στην αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη σκέφτομαι ποια μέρη μου έχουν λείψει κ τι δε θα ήθελα να μη προλάβω να επισκεφτώ (διπλή άρνηση άρα κατάφαση :-D ). Κ παρόλο που η πόλη συνέχεια αλλάζει κ μεταμορφώνεται, υπάρχουν ακόμη μερικά μέρη που μου θυμίζουν τη φοιτητική μου ζωή αλλά κ την τουριστική μου μετέπειτα ζωή. Να λοιπόν μερικά από τα αγαπημένα μου!
      Πρώτα πρώτα βάζω το αθάνατο καφενείο της Πρίγκιπος! Θες για το ρακόμελό του, θες για τον ελληνικό καφέ με το λουκουμάκι του, θέλεις για το περιβάλλον που σε μεταφέρει στη δεκαετία του 60, θέλεις γιατί ειναι για όλες τις ώρες κ για όλα τα γούστα, θέλεις που είναι στη μέση της πόλης κ σου δίνει την εντύπωση οτι ειναι στην εξοχή; Μάλλον όλα αυτά μαζί! Το μόνο αρνητικό που του βρίσκω είναι οτι αν μείνεις για παραπάνω απο μια ώρα μέσα, φεύγεις κ όλο το είναι σου μυρίζει καπνό.
       Πείτε με καπιταλόσκυλο μ'αρέσει ο Όμιλος. Παρόλο που έχει το χειρότερο σέρβις των βαλκανίων, έχει μια θέα λες κ βρίσκεσαι στη μέση του Θερμαϊκού. Κ καλοκαιράκι ακόμη καλύτερα, νοιώθεις σαν να είσαι στη Χαλκιδική αν κ στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
       Ρέμβη, το παλιό το κλασσικό κ μόνιμα εξελισσόμενο. Μ'αρέσει η μουσική, μ'αρέσει ο κόσμος που δεν είναι δήθεν, μ'αρέσει η θέα, μ'αρέσει ακόμη κ οτι βρίσκεται σε αδιέξοδο κ πρέπει να σταματήσεις εκεί :-) τι να λέμε τώρα, αγάπες είναι αυτές!
       Ο Κέδρινος λόφος. Την τελευταία φορά που επιχείρησα να πάω ήταν κλειστός κ ελπίζω να ήταν μόνο τυχαίο, γιατί τέτοια θέα πιάτο ΔΕΝ υπάρχει πουθενά!Αγαπώ!
       Το On the road. Γιατί όταν όλη η παραλία έχει αλλάξει πενήντα φορές όνομα, αυτό μένει εκεί όρθιο κ πάντα υπέροχο, με καλή μουσική κ ατμόσφαιρα πλοίου!
       Προσπαθώ ακόμη να χωνέψω αν κ έχουν περάσει αρκετά χρόνια, πως ειναι δυνατόν να έκλεισε το Cardhu στην Παλαιών Πατρών Γερμανού. Ράγισε η καρδιά μου όταν είδα οτι είχε κατεβάσει ρολά.
      Το Kitchen Bar κυρίως το καλοκαιράκι!Το εξωτερικό του ακριβώς δίπλα στην προβλήτα, κ μουσική lounge που αγαπώ. Κ που άλλος στην παρέα μπορεί να φάει κ άλλος να πιει! Τα τελευταία χρόνια βεβαια προτιμώ την προβλήτα δίπλα στο kitchen bar, με μπυρίτσα κουτάκι απο το περίπτερο, πασατέμπο, μουσική απο τα γύρω μαγαζιά κ ατελείωτη κουβεντούλα με θέα κ αέρα στο Θερμαϊκό!
      Αλλά ναι  έχω κ νέα αγαπημένα, οι καλοί μου φίλοι φροντίζουν να μου μαθαίνουν νέα αστεράκια οταν κατεβαίνω στην πόλη μου. 
      The fragile ή πιο γνωστο Στην Ταράτσα. Μην περιμένετε να δειτε θέα, καθώς οι τριγύρω πολυκατοικίες είναι ψηλότερες, αλλα η μουσική είναι τέλεια, το περιβάλλον μινημαλιστικό κ μπορούμε να πάμε ακόμη κ με την πλαστική παντόφλα απο τη θάλασσα χωρίς να φάμε πόρτα :-).
      Καντίνα Τροπικάνα. Τι να πω μ'αρέσει το όνομα, μ'αρέσει που είναι λίγο λουναπαρκ, κ που μπορείς να πιεις ήσυχα το ποτό σου χωρίς να προσπαθείς να αποδείξεις οτι είσαι κάποιος.
     Την τελευταία φορά με πήγαν τα αγαπημένα μου παιδάκια σε μια σοκολατερί απέναντι απο το Μπιτ Μπαζάρ, με ένα ποδηλατάκι απ'εξω, κ υπέροχη διακόσμηση μέσα, πως να το λένε άραγε?Ποτέ δεν ήμουν καλή με τα ονόματα, αλλα τη ζεστή του σοκολάτα κ το κρουασάν δεν πρόκειται να το ξεχάσω :-)
  Αυτά προς το παρόν μπορώ να σκεφτώ!Έχετε κάποια άλλη πρόταση ή κάποιο δικό σας αγαπημένο?

ΥΓ. Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου